*Banner design door Qiao Chu Guo
Gratis entree
NUL ZES, Gasfabriek 3A, Eindhoven
17-18 | 24-25 mei
Zaterdag & zondag | 14.00-19.00
Bij TAC willen we de essentie van kunst onderzoeken, los van de identiteit van de kunstenaar. Maar hoe? Kunnen we de kunst scheiden van de kunstenaar? Wat hebben een naam, je achtergrond en ervaringen met je werk te maken? Alles. Niets. Wij geloven dat kunst voor zichzelf spreekt, daarom organiseren wij de groepstentoonstelling Anonymous. Anonymous is een terugkerend onderdeel van ons jaarprogramma.
Kunstenaars
Anonymous
Roos van Geffen
Nati Hoki
Anne Kolbe
Gleb Maiboroda
Antrianna Moutoula
PERFORMANCES
Zaterdag 17 mei
Anne Kolbe
Nati Hoki
Roos van Geffen
Zondag 18 mei
Antrianna Moutoula
Nati Hoki
Roos van Geffen
Zaterdag 24 mei
Anne Kolbe
Nati Hoki
Roos van Geffen
Zondag 15 mei
Antrianna Moutoula
Nati Hoki
Roos van Geffen
Anonymous – Beste lezer
Is het mogelijk om een connectie aan te gaan zonder elkaar ooit te zien of te spreken? Hangt intimiteit af van fysieke aanwezigheid? Is de lezer overgeleverd aan de schrijver, of is het juist andersom? En hoe wordt die band beïnvloed door anonimiteit?
Al deze vragen komen samen in deze brief, waarin dromen en filosofie met elkaar vervlochten zijn. Een brief, speciaal voor jou geschreven.
Roos van Geffen
In de performance Courtesy of the Artist zit de tienjarige zoon van de kunstenaar, op een berg ruwe korenaren. Hij scheidt het kaf van het koren. De hoogte van zijn moeders honorarium bepaalt de hoogte van de berg.
Het klassieke beeld van de kunstenaar – autonoom, vrij, volledig toegewijd- botst met het moederschap. Een kunstenaar mág zich volledig aan haar werk wijden, maar een moeder móet zich volledig aan haar kind geven: haar kind alleen thuislaten is verwaarlozing, het meenemen naar een opening ondermijnt haar professionele status. Courtesy of the Artist doorbreekt deze impasse en roept vragen op zoals: Wat heeft werkelijk waarde? Hoe balanceer je tussen kunst, zorg en economische noodzaak? Hoeveel is zorg waard? Wie bepaalt dat? Waar eindigt het kunstwerk en begint het leven?
*afbeelding is afkomstig van eerder werk.
Nati Hoki
Als fotograaf werk ik met vergeten archiefmateriaal en stel ik vragen over het thema verbondenheid — met een plek, een tijd, een herinnering. Verbondenheid met een beeld: wie heeft het vastgelegd? Wie is erin vastgelegd? Deze set dia’s, die ik naast een vuilnisbak vond, werd ooit zorgvuldig gemaakt, maar is nu afgedankt — getransformeerd tot ruw materiaal, ontdaan van zijn oorspronkelijke context en open voor nieuwe betekenissen.
In deze installatie, bestaande uit een video in één opname en een liveperformance in de galerie, plaats ik mezelf voor de projectie. Daarbij vervaag ik de grenzen tussen verschillende rollen: van een anonieme voorbijganger die een schat ontdekt, tot een individu dat ingrijpt in een scène, tot een fotograaf die in dialoog treedt met de oorspronkelijke fotograaf, tot een beeldhouwer, schilder en performer.
Het is een voortdurende poging om een plek te vinden binnen iets dat zich verzet tegen verbinding — een gebaar van verlangen om ergens bij te horen, zelfs wanneer de ruimte waarnaar ik reik niet langer bestaat.
Anne Kolbe – Uncomfortable Bodies (2025)
Tijdens ANONYMOUS presenteert Anne Kolbe een performatieve installatie van draagbare, zachte sculpturen, gedragen en geactiveerd door performers. Hun geïmproviseerde bewegingspatronen ontstaan in een voortdurende onderhandeling tussen lichaam, object en ruimte.
Dit nieuwe werk onderzoekt het lichaam als plek van zowel potentieel als beperking, waarbij ongemak wordt omarmd als een noodzakelijke verstoring.
De choreografieën van objecten ontvouwen zich volgens het onderstaande tijdschema. Buiten de momenten zelf blijven sporen in de ruimte aanwezig als echo’s van wat is geweest.
*afbeeldingen zijn afkomstig van eerdere performances.
Gleb Maiboroda – What the Body Remembers
“The Body Remembers” combineert schilderkunst met weeftechniek en onderzoekt de spanning tussen auteurschap en traditie. Het werk verwijst naar traditionele iconenschilderkunst en weven, en reflecteert op hoe culturele identiteit gevormd wordt door overgeleverde geschiedenissen en persoonlijke ervaringen.
De ritmische patronen van het schilderij weerspiegelen het geweven textiel en breiden de visuele taal uit voorbij het doek. Het textiel – smal en lang – strekt zich uit door de ruimte en creëert een dialoog tussen lichaam, materiaal en herinnering.
Geïnformeerd door de migratie van de kunstenaar naar Nederland en gevormd door queerness en diasporische afkomst, spreekt het werk over de gelaagdheid van ergens bij horen. Het bevraagt de rol van de kunstenaar in het dragen, interpreteren en overbrengen van traditie in het heden.
*afbeeldingen zijn van soortgelijk werk.
Antrianna Moutoula
Het werk van Antrianna Moutoula is voornamelijk taalkundig van aard en beweegt zich tussen performance, film, radio, schrijven en installaties. Haar huidige onderzoek richt zich op nonstop languaging – een performancepraktijk waarbij ze haar gedachten gelijktijdig in gesproken en geschreven vorm traceert.
Deze praktijk is geworteld in autotheorie en gedreven door het verlangen om het voortdurende nu te verwoorden.
Haar nieuwe werk, getiteld LANG U AGE I SAC ON FINED SPACE, vormt een eerste poging om de vluchtige aard van nonstop languaging te vertalen naar een installatie van objecten. Door letterlijk te werken met het kneedbare karakter van taal, construeert ze woorden en zinnen, betekenissen en verhalen – opnieuw met de wens om de grenzen van taal poreus te maken en de ruimte tussen betekenis en betekenisloosheid te verkennen.
Naast de installatie voert Antrianna nonstop languaging live uit op beide zondagen om 15:00.
